Mjög spennandi mynd

Þessa er ég búinn að sjá - fær toppeinkunn.  Þarna er líka kannski að finna bestu ádeilu á íslenskt samfélag í dag sem ég hef séð lengi - bara með ljósi einfalds samanburðar.  Þorsteinn og Vera: til lukku með gott portrett af þeim þremenningum.

Ókeypis í bíó á netinu

Blaðamenn í útrýmingahættu?

Kannski er viss áhætta að tauta þetta um blaðamenn á bloggi sem rekið er af dagblaði.  En það dagaði uppyfir mér að á Íslandi er ekki mikil áhætta að vera blaðamaður.  Annað tveggja ertu undir handleiðslu og verndar 365 eða kolkrabbans.  Og þar sem þessi tvær klíkur (e. syndicates) berjast bara með vopnum sem firra menn ærunni en ekki lífinu má segja að það sé ekki lífsnauðsyn fyrir blaðamenn að segja sannleikann.  En það hefur seint og snemma verið helsta vandamál blaðamanna (þ.e. sumra) að þurfa sífellt að grafa upp sannleikann.  Dettur t.d. í hug þá félaga Woodward og Bernstein sem komu Nixon á hné á sínum tíma. 

70 blaðamenn létust við störf sín

This Connection is Untrusted

Athyglisvert en jafnframt sorglegt hvernig hafa fréttir af fjárhættuspilum verið að aukast undanfarið.  Fótboltabræðurnir (KSÍ?) með spilavítin og vöðvabúntin í pókernum.  Einhverstaðar eimir enn eftir af þessari óskhyggju að fá mikið fyrir lítið sem var grundvallarhugsun þess tímabils sem var kennt við 2007.  En öll heilbrigð skynsemi mælir á móti þessu. Meira að segja browserinn minn (Firefox) segir allt samband við Betson vera ótraustvekjandi. 

Póker auglýstur á barnasýningu

Afhelgun ímyndar?

Bráðum sýnist mér fullnuð þessi nýja ímynd fótboltamannsins sem hófst með ferðalagi fjármálastjóra KSÍ hérna um árið.  Gunnlaugssynir - björtustu vonirnar - vilja innleiða spilavíti á Íslandi.  Og Arnar beitir öllum 2007 rökunum sem hann kann til að blása ryki í augun á okkur: orðið spilavíti sé ekki nægjanlega blekkjandi, og það snúist ekki um að hann vilji græða heldur sé það fyrst og fremst þjóðfélagið.

Í þá daga þegar landsfeðurnir hugsuðu ennþá um hag þjóðarinnar og höfðu einhverja þokkalega skýra sýn á hvað væri hollt og gott og hvað síðan ekki, hugsuðu þeir kannski sem svo að þar sem vændi væri lítilsvirðandi þessum blessuðum konum sem iðka það, væri þjóðfélagið betra komið án vændis.  Eins gæti þeim hafa fundist eiturlyf drepa niður framtak og í breyta fólki í versta falli í villidýr: svoleiðis viljum við ekki hafa.  Spilavítin voru líka álitin skilgetin afsprengi ósómans enda birtust við þessa peningaleiki oft alverstu hliðar mannfólksins.

En núna virðast tímarnir breyttir.  Landsfeðurnir liggja á 6 fetum og landið er enn leitt af post-2007 kynslóð sem hefur ekki ennþá náð að hugsa uppúr veskinu og gróðrarveginum.  Og hérna koma áróðursmennirnir Gunnlaugssynir og ætla sér stóra hluti í því að telja okkur trú um að svart sé hvítt.

Þetta er svosem dæmigert fyrir þessar ljósfælnu athafnir allar sem feðrunum þótti réttilega nauðsyn að banna, þegar einhverjir vilja lögleiða þær er því sljóa rökvopni beitt að ef athafnir séu ljósfælnar nægi að gera þær opinberar til að eðli þeirra breytist.  Af því að bræðurnir nefndu Danmörk þá má þess geta að útgjöld Dana stórjukust líka vegna spilavítanna, þeir settu stórt prógramm á laggirnar 2006 til að halda unglingum frá spilafíkn og hafa haldið úti stóru batteríi til að stemma stigum við óæskilegum áhrifum þessarar fíknar og hliðstæðra vandamála sem koma upp.

http://www.snsus.org/program_2009.html
http://www.gamblersanonymous.org/
http://www.gamblingaddiction.org

Strákar mínir: ef þið viljið sinna ábyrgri spilamennsku - spiliði LUDO (og ekki uppá peninga).

„Kasínó er raunhæfur kostur“

Verkmennt og iðnaðarmenn

Já gaman og gott af því að vita að verkmenntagreinar séu að vinna á eftir að hafa lengi (LENGI) þurft að bera skertan hlut frá borði menntamála.  PISA kannanirnar sem í einhver tíma hafa stýrt áherslum í menntamálum taka sem kunnugt er ekkert tillit til þessa mikilvæga samspils huga og handar og þeir eru víða skammsýnir skóla- og menntastjórnendur sem hafa tekið efnisvali PISA sem heilögu orði og aðlagað námsskrár eftir þessum áherslum.  Við horfðum öfundaraugna til Finnlands en framhjá því hvernig finnar eru líka frægir fyrir hönnun og listmunagerð.  Líka gott af því að vita að forseti okkar sé verndari hátíðarinnar.  Hann hefur sýnt það í orði og verki (alla vega síðustu mánuði ) að þar fer breyttur maður.  Það er gleðiefni.  Eins gleðst ég mjög yfir vali Björgvins sem iðnaðarmanns ársins, hann er vel að því kominn.

Stóðu sig vel á sveinsprófi

Frelsið alltumfaðmandi

Já, mikið óskaplega getum við íslendingar verið fegin sem þjóð að við höfum málfrelsi umfram hollendinga og getum sagt það sem okkur býr í brjósti - án þess að eiga von á málshöfðun.  En hvernig var það nú annars, var ekki (mogga)bloggsíðu einhvers lokað vegna líkra skrifa?

Geert Wilders fyrir rétti fyrir ummæli sín

bannabannaharðbannabanna!

Alveg er þetta merkileg tvíhyggja eða kannski einfaldlega þversögn á þessum meintum tímum umburðalyndis og trúfrelsis að engin sérkenni neinna trúarbragða fá að vera í friði.  Hvenær ætli mér sem starfsmanni hins opinbera verði bannað að hafa kross hangandi um hálsinn?

Leggja til bann við búrkum í Frakklandi

Hvað gerir vantrúin fyrir þig?

Eftirfarandi snaraði ég uppúr bókinni „Jesús, örlög okkar“ eftir þýska prestinn Wilhelm Busch (1897-1966). 
Þegar ég var enn ungprestur átti sér eitt sinn stað á Ruhrsvæðinu skemmtilegur atburður: Einhverju sinni var haldin þar stór samkoma þar sem menntaður maður tók sér tvær klst. til að afsanna tilveru Guðs.  Hann lagði alla sína menntun á borðið.  Salurinn var fullur áheyrendum.  Þar að auki var hann fullur af tóbaksfnyk.  Og ekki vantaði undirtektirnar: „Húrra!  Það er enginn Guð til!  Við getum gert það sem við viljum!“  Eftir tvær stundir þegar ræðumaðurinn hafði lokið máli sínu stóð upp fundarstjórinn og sagði: „Nú hefjast umræður.  Sá sem eitthvað vill segja hann láti vita af sér.“  Náttúrulega skorti alla hugrekki til þess.  Allir hugsuðu: „Svona menntuðum manni er ekki hægt að mótmæla.“  Ábyggilega voru margir þarna sem voru honum ekki sammála en hver þorir svo sem að stíga upp í pontu fram fyrir þúsund manns sem hrópa og klappa lof í lófa.  Og þó.  Ein rödd bað hljóðs.  Aftan úr salnum gerði gömul amma vart við sig, svona alvöru austurprússnesk amma með þessháttar svarta húfu sem eru svo vinsælar á Ruhrsvæðinu.  Fundarstjórinn svarar beiðni hennar og segir: „Jæja amma, viltu segja eitthvað?“  „Já,“ svarar amman, „ég vildi segja eitthvað.“  „Nú, þá verður þú að koma hingað upp.“  „Já, ekkert vandamál.“  Hugrökk kona.  Líklega hefur þetta verið árið 1925.  Amma marserar sumsé fram salinn, uppí pontuna og hefur mál sitt:  „Herra ræðumaður, núna hafið þér talað í tvær klukkustundir um vantrú yðar.  Leyfið mér núna í 5 mínútur að segja frá trú minni.  Mig langar að segja yður hvað Herra minn, minn himneski faðir, hefur gert fyrir mig.  Sjáið þér til: þegar ég var ung kona þá lést maðurinn minn af slysförum í námunum og þeir færðu mér líkið hans heim.  Þarna stóð ég síðan með litlu börnin mín þrjú.  Á þessum tíma voru almannatryggingar mjög takmarkaðar.  Ég hefði getað örvinglast þar sem ég stóð þarna við hlið látins eiginmannsins míns.  Og sjáið þér til: þarna byrjaði það, hvernig Guð hughreysti mig á máta sem engin manneskja hefði getað gert.  Það sem mennirnir sögðu fór innum annað eyrað og útum hitt.  En Hann, hinn lifandi Guð, Hann huggaði mig!  Og svo sagði ég við Hann: „Drottinn, núna verður þú að vera faðir barnanna minna.“  (Það var átakanlegt hvernig gömlu konunni sagðist frá!)  Oft vissi ég ekki að kvöldi hvaðan ég fengi peninga til að fæða börnin mín næsta dag.  Og aftur sagði ég þarna Lausnara mínum: „Drottinn þú veist þó hve illa er fyrir mér komið.  Hjálpa þú mér!“  Og síðan snýr gamla konan sér að ræðumanninum og segir: „Hann brást mér aldrei, aldrei!  Oft var myrkrið svart en Hann brást mér aldrei.  Og Guð gerði enn meira: Hann sendi son sinn, hann herra Jesús Krist.  Hann dó fyrir mig og reis upp frá dauðum og þvoði mig af öllum syndum með blóði sínu!  Já,“  hélt hún áfram, „núna er ég orðin gömul kona.  Brátt mun ég deyja.  Og sjáið þér til: Hann gaf mér líka örugga von um eilíft líf.  Þegar ég læt hérna augun aftur þá vakna ég upp á himnum, því ég tilheyri Jesú.  Allt þetta gerði Hann fyrir mig!  Og nú spyr ég yður, herra ræðumaður:  Hvað hefur vantrú yðar gert fyrir yður?“  Þá stóð ræðumaðurinn upp, klappaði ömmunni gömlu á öxlina og sagði: „ojæja, ekki viljum við svifta svona gamla konu trúnni.  Hún er góð fyrir gamlingja.“  Þið hefðuð átt að sjá gömlu konuna fulla af orku, hvernig hún bandaði þessu frá sér og hvessti augun: „Nei, nei ekkert svona, þú sleppur ekki svona létt!  Ég spurði yður spurningar og henni skulið þér svara!  Hvað Drottinn minn gerði fyrir mig, það hef ég sagt yður.  Og segið þér mér núna: Hvað hefur vantrúin gert fyrir yður?

Ísland - Extra Large!

Ég ætla að beygja nokkur strik frá þeiri línu sem ég tók þegar ég byrjaði bloggið hérna, ég ætla að blogga um stjórnmál.  Ástæðan er sú að ég sendi þessa grein til mbl.is en varð að stytta hana svo hérna er hún í fullri lengd.

 

Nú þegar kosningar eru framundan og mesta lægð þjóðarinnar rétt að baki, er fróðlegt, jafnvel hjákátlegt, að virða fyrir sér hringiðu mála.  Búið að kasta burt þeim stórlöxum sem reyndust þegar á hólminn var komið, mest hugsa um sjálfa sig og sinn eigin hag.  Landsfeðurnir reyndust tala tungum tveim (þrem, fjórum, ...) og trompin sýndu sig vera sápukúlur.  Heil þjóð (eða allavega 90% hennar) fékk tröllatrú á kaupmætti sínum og menntunarstigi og æddi fram til að krefjast síns réttmæts hluta heimsins.  Kannski óþarfi að vera að tíunda þetta allt – í ljós kom að ríkidæmið var byggt á meira eða minna raunverulegum ímyndunum og allt gróðærið rann í vaskinn.  Og til að taka kaflaskiptin saman í eina setningu: síðan þá hefur tiltrú fólks á íslenskri stjórnsýslu og gjaldmiðli farið svo hrakandi að flestir vilja skipta hvoru tveggja út: taka upp erlent regluverk og erlenda mynt.  Má vera að sigraðri þjóð sé best að útþurrkast en hér vil ég biðja íslenskum vægðar því við erum sannarlega of góðir að deyja. 

Þessar kosningar sem fara í hönd snúast fyrst og fremst um eitt: hvort við göngum í ESB eða ekki.  Hvaða leiða við leitum til að komast uppúr þeirri efnahagslægð sem við erum í.  Í því gamla kvæði, sem kallað er orðstír okkar, er talað um hömluleysi okkar og græðgi og vera má að einmitt þar liggi orsök þessa hruns landsins.  Þessu komumst við ekki hjá að skoða, að þar standi hnífurinn í krónunni, þar sé vandans að leita.  Að þetta sé hin raunverulega ástæða veiks gjaldmiðils, neikvæðs vöruhalla, erlendrar skuldasöfnunar og verðbólgu.  Eina ástæða þess að ég er með þennan vísi að sálgæslu þjóðar, er að þetta mun ekki breytast neitt við inngöngu í ESB.  Á dögunum ræddi ég við ættingja minn sem sagðist ekki lengur hafa neina tiltrú á íslenskum til að stýra framhjá klíkumyndunum og innétnum ættartengslum, hann hefði gefist upp og nú skyldum við þó þurfa að lúta erlendri stjórn fyrst við hefðum misnotað svona svívirðilega tækifærin okkar.  Menntunin okkar væri þó allavega nothæf til að afla okkur tækifæra erlendis fyrst þau innlendu væri dáin.

Ég vil að við horfum frá þessum hugsunarhætti og horfum fram á veginn.  Ég vil að við tökum höndum saman og sýnum okkur sjálfum og hvert öðru að til sé leiðir þó illa hafi gengið.  Ég vil að við séum menn (og konur) til að horfast í augu við vandamálin og leitum síðan nýrra leiða.  Því ef við leggjumst á bakið og bíðum eftir því að erlendir kastalaherrar bjargi okkur frá því að missa spón úr askinum okkar hver er þá orðinn hlutur þeirrar þjóðar sem skrifaði frægar bækur og kallaði sjálfa sig sjálfstæða?  Við myndum þá í hæsta lagi verða feitir þjónar erlends leppríkis. Feitur þjónn er ekki mikill maður.

En við skulum leita nýrra leiða og sníða okkur stakk eftir vexti.  Við þurfum einmitt að horfa fram á veginn og sníða okkur stakk eftir þeim vexti sem við viljum öðlast, á flíkum okkar framtíðar stendur einmitt X-L, það sem Ísland þarf.  Þar á frelsið heima.

Bréf frá Jesú

Kæru bloggvinir og þeir sem rekast hingað inn.  Ég hef verið fádæma fjarri skrifum hérna, finnst þetta um margt erfiður vettvangur og er svolítið beggjablands hvað ég ætla að gera hérna framvegis.  Langaði samt til að deila með ykkur bréfi sem ég fékk - fyrirgefið að ég gaf mér ekki tíma í að þýða það, ég hefði þurft að taka þann tíma frá fjölskyldunni.  Vona að þið skiljið forgangsröðina.

Gleðilega hátíð

Hello all,
As you well know, we are getting closer to my birthday. Every year there is a celebration in my honor and I think that this year the celebration will be repeated. During this time there are many people shopping for gifts, there are many radio announcements, TV commercials, and in every part of the world everyone is talking about the fact that my birthday is getting closer and closer.

It is really very nice to know, that at least once a year, some people think of me. As you know, the celebration of my birthday began many years ago. At first people seemed to understand and be thankful for all that I did for them, but in these times, no one seems to know the reason for the celebration. Family and friends get together and have a lot of fun, but they don't know the meaning of the celebration.
I remember that last year in many places, there was a great feast in my honor. The dinner table was full of delicious foods, pastries, fruits, assorted nuts and chocolates. The decorations were exquisite and there were many, many beautifully wrapped gifts...But, do you want to know something? I wasn't invited. I was the guest of honor and they didn't remember to send me an invitation. The party was for me, but when that great day came, I was left outside, they closed the door in my face...and I wanted so much to be with them and share their table.

In truth, that didn't surprise me because in the last few years so many seem to close their doors to me. Since I wasn't invited, I decided to enter the party without making any noise. I went in and stood in a corner. They were all drinking; there were some who were drunk and telling jokes and laughing at everything. They were having a grand time. To top it all, this big fat man all dressed in red wearing a long white beard entered the room yelling Ho-Ho-Ho! He seemed drunk. He sat on the sofa and all the children ran to him, saying: 'Santa Claus, Santa Claus' as if the party were in his honor!
At 12 Midnight all the people began to hug each other; I extended my arms waiting for someone to hug me and...do you know, no one hugged me. Suddenly they all began to share gifts. They opened them one by one with great expectation. When all had been opened, I looked to see if, maybe, there was one for me.

How would you feel if on your birthday everybody shared gifts and you did not get one? I then understood that I was unwanted at that party and quietly left.

Every year it gets worse. People only remember to eat and drink, the gifts, the parties and nobody remembers me. I would like this Christmas for you to you allow me to enter into your life. I would like for you to recognize the fact that almost two thousand years ago I came to this world to give my life for you, on the cross, to save you. Today, I only want you believe this with all your heart.
I want to share something with you. As many didn't invite me to their party, I will have my own celebration, a grandiose party that no one has ever imagined, a spectacular party.
I'm still making the final arrangements.

Today I am sending out many invitations and there is an invitation for you. I want to know if you wish to attend and I will make a reservation for you and write your name with golden letters in my great guest book. Only those on the guest list will be invited to the party. Those who don't answer the invite will be left outside.
Be prepared, because when all is ready you will be part of my great party.
See you soon.
I Love you!

Jesus