Ég er líka hugsi

Ég er mjög hugsi yfir viðbrögðum stjórnarmanns í Hörpu sem er hugsi yfir viðbrögðum formanns VR yfir græðisvæðingu og launamisrétti sem við gengst í ofurdýra og ofurhannaða ofurhúsinu við höfnina.
Er hugsi yfir því að hann átti sig virkilega ekki á því misrétti sem stjórn Hörpu hvetur til og tekur þátt í. Í stað þess að skoða úrskurð kjararáðs og fylgja honum, möo. að fylgja því sem er að gerast í íslensku launaumhverfi, kýs hann að bera fyrir sig nauðsyn þess að fylgja erlendum straumum í launaveitingum. Upplifir hann virkilega að nú sé 2008 launaumhverfi? Er ekki árið 2007 honum ofar í huga?
Og að lokum, ætti ekki það erfiðasta sem stjórnandi lendir í að vera rúinn trausti, spilandi staurblindur í fílabeinshörpuna sína, frekar en að einhver bendi honum á hvernig fyrir honum er komið svo hægt sé að aðlaga sig?

Tek síðan að gefnu tilefni að ofan fyrir formanni VR sem er farinn að haga sér eins og sannur verkalýðsforingi. Engin furða þótt sillkihúfurnar verði hugsi enda langt síðan að verkalýðsforingjar réðust til starfans sem þorðu að rísa upp og standa með sínu fólki.

Hugsi yfir viðbrögðum formanns VR

Meint grímuleysi kennara og Framsóknarflokkurinn

Þrátt fyrir hjarðhegðun hópa og þá eru kennarar sjálfsagt ekki undanskildir, er það heldur undarlegt að Ólafur skuli láta sér detta í hug að kennarar séu þess ekki megnugir að fatta sjálfir hvílíkum brauðmolum var hent til þeirra í samningnum.  Ræddi á dögunum við Samfylkingarmann og Sjálfstæðismann sem báðir eru kennarar (eða voru það kennarar sem kjósa flokkana?) og báðir úttöluðu sig gegn samningnum.  Grímulaust.

Ætli þetta tengist ekki frekar því sama og gerist hjá VR og Eflingu, að tími er kominn á gömlu brýnin?

„Blaut þriggja prósentu tuska“

Ljósmæður vs. stofnanavæðingin

Krísan sem ljósmæður eiga við að etja er hluti af stofnanavæðingu afturhaldssams læknakerfis.  Af læknum innan þess kerfis er vissulega nóg.  Hluti þeirra berst fyrir launahækkunum langt umfram sátt í landinu - hótuðu að öðrum kosti að munstra sig erlendis og skilja landið eftir læknalaust (sem rímar raunar við stefn stjórnvalda að koma þeim öllum á höfuðborgarsvæðið).
Hvet stjórnvöld að gera vel við ljósmæður, ólíkt betra samband myndast milli mæðra (og feðra) við ljósmæður en við lækna sem auðveldar allan barnsburð.  Og svo eru þær miklu ódýrari, bæði í launum og með hnitmiðaðri menntun að baki.

„Rán um hábjartan dag“

Ísland - Extra Large!

Ég ætla að beygja nokkur strik frá þeiri línu sem ég tók þegar ég byrjaði bloggið hérna, ég ætla að blogga um stjórnmál.  Ástæðan er sú að ég sendi þessa grein til mbl.is en varð að stytta hana svo hérna er hún í fullri lengd.

 

Nú þegar kosningar eru framundan og mesta lægð þjóðarinnar rétt að baki, er fróðlegt, jafnvel hjákátlegt, að virða fyrir sér hringiðu mála.  Búið að kasta burt þeim stórlöxum sem reyndust þegar á hólminn var komið, mest hugsa um sjálfa sig og sinn eigin hag.  Landsfeðurnir reyndust tala tungum tveim (þrem, fjórum, ...) og trompin sýndu sig vera sápukúlur.  Heil þjóð (eða allavega 90% hennar) fékk tröllatrú á kaupmætti sínum og menntunarstigi og æddi fram til að krefjast síns réttmæts hluta heimsins.  Kannski óþarfi að vera að tíunda þetta allt – í ljós kom að ríkidæmið var byggt á meira eða minna raunverulegum ímyndunum og allt gróðærið rann í vaskinn.  Og til að taka kaflaskiptin saman í eina setningu: síðan þá hefur tiltrú fólks á íslenskri stjórnsýslu og gjaldmiðli farið svo hrakandi að flestir vilja skipta hvoru tveggja út: taka upp erlent regluverk og erlenda mynt.  Má vera að sigraðri þjóð sé best að útþurrkast en hér vil ég biðja íslenskum vægðar því við erum sannarlega of góðir að deyja. 

Þessar kosningar sem fara í hönd snúast fyrst og fremst um eitt: hvort við göngum í ESB eða ekki.  Hvaða leiða við leitum til að komast uppúr þeirri efnahagslægð sem við erum í.  Í því gamla kvæði, sem kallað er orðstír okkar, er talað um hömluleysi okkar og græðgi og vera má að einmitt þar liggi orsök þessa hruns landsins.  Þessu komumst við ekki hjá að skoða, að þar standi hnífurinn í krónunni, þar sé vandans að leita.  Að þetta sé hin raunverulega ástæða veiks gjaldmiðils, neikvæðs vöruhalla, erlendrar skuldasöfnunar og verðbólgu.  Eina ástæða þess að ég er með þennan vísi að sálgæslu þjóðar, er að þetta mun ekki breytast neitt við inngöngu í ESB.  Á dögunum ræddi ég við ættingja minn sem sagðist ekki lengur hafa neina tiltrú á íslenskum til að stýra framhjá klíkumyndunum og innétnum ættartengslum, hann hefði gefist upp og nú skyldum við þó þurfa að lúta erlendri stjórn fyrst við hefðum misnotað svona svívirðilega tækifærin okkar.  Menntunin okkar væri þó allavega nothæf til að afla okkur tækifæra erlendis fyrst þau innlendu væri dáin.

Ég vil að við horfum frá þessum hugsunarhætti og horfum fram á veginn.  Ég vil að við tökum höndum saman og sýnum okkur sjálfum og hvert öðru að til sé leiðir þó illa hafi gengið.  Ég vil að við séum menn (og konur) til að horfast í augu við vandamálin og leitum síðan nýrra leiða.  Því ef við leggjumst á bakið og bíðum eftir því að erlendir kastalaherrar bjargi okkur frá því að missa spón úr askinum okkar hver er þá orðinn hlutur þeirrar þjóðar sem skrifaði frægar bækur og kallaði sjálfa sig sjálfstæða?  Við myndum þá í hæsta lagi verða feitir þjónar erlends leppríkis. Feitur þjónn er ekki mikill maður.

En við skulum leita nýrra leiða og sníða okkur stakk eftir vexti.  Við þurfum einmitt að horfa fram á veginn og sníða okkur stakk eftir þeim vexti sem við viljum öðlast, á flíkum okkar framtíðar stendur einmitt X-L, það sem Ísland þarf.  Þar á frelsið heima.