Friðhelgi einkalífsins

Það er í raun alveg makalaust hve öll umræða á Íslandi er komin stutt á veg þegar um er að ræða þemu á borð við friðhelgi.  Hvergi í heiminum er Facebooknotkun eins almenn svo dæmi séu nefnd.  Hvergi þótti eins sjálfsagt að allir Íslendingar tækju höndum saman við að byggja gagnagrunn Íslenskrar Erfðagreiningar.  Hvergi þykir fólki eins sjálfsagt að alllir viti allt um alla.  Hvergi annarstaðar í heiminu (að mér vitandi) leggur fólk fram kennitöluna sína (social-security number) til að leigja sér mynddisk.

Hef stundum velt fyrir mér hvort þetta sé af sveitabragnum á öllu en hvar ég hef búið erlendis eru privacy issues mjög mikilvægar, fólk hugsar sig oft um áður en það setur nafnið sitt við einhverjar upplýsingar - einmitt af því að það er svo auðvelt að misnota þær.  Í Þýskalandi var Stasi og einhverju fyrr Gestapo, KGB, VSB, CIA, Mossad og hvað-þeir-nú-hétu-allir.  Og við ...?  Sérsveitina hans Björns Bjarna?

Kannski Birgitta hafi einmitt fengið nasasjón af því hvernig vilji stjórnvalda getur hneigst til rannsókna á einstaklingum og hvernig andvaraleysi þegnanna er þeim beinlínis hjálplegt.  Fyrst við fáum að fylgjast með þessari sakleysissviftingu ættum við að reyna að læra eitthvað í leiðinni.

Hvet alla til að skoða leitarvélar á borð við https://startingpage.com/

Öruggast að senda sendibréf