Mör-gæs eða mörgæs ...

Ég hlustað á eina þá allrabestu predíkun í gær sem ég hef lengi heyrt.  Ég fann bókstaflega fyrir Guði í öllu sínu veldi þar sem Hann stendur og stjórnar.  Og e.t.v var það besta að ég vissi fyrst ekki að neitt slíkt stæði til.  Ég fékk sumsé mynd lánaða á bókasafninu sem heitir „Ferðalag Keisaramörgæsannna” og ætlaði að sýna krökkunum um helgina ef þau yrðu dugleg að þrífa með okkur.  Það gekk eftir og við sátum síðan öll dolfallin yfir því hvernig Guð hefur skapað allt til sín og fyrir sig, er allt í öllu (1Kor 15.28) og hvernig hið skapaða þjónir eftirmynd og skugga þess himneska (Hebr 8.5).

Plottið í nokkrum orðum: Keisaramörgæsir ferðast frá hafinu á hverju hausti, mörg hundruð km. allstaðar frá inn í land í dalinn Oamoc til að makast, eru þar uns kvendýrið hefur verpt, þá tekur karlinn við egginu og konan heldur til hafs í 2 mánuði.  Á meðan þreyir karlfuglinn þorrann með eggið falið milli fóta sér undir húðfellingu uns unginn ungast út.  Konurnar borða þennan tíma allt hvað af tekur og flýta sér síðan til baka til að gefa unganum að borða því karlinn er þá búinn að svelta í 4 mánuði og hefur ekkert aukreitis handa afkvæminu.  (Það er jú hávetur, -40°C , 3 vikna ferðalag frá sjó og hvergi neina fæðu að fá).  Flest kvendýranna ná til karlanna og taka við ungunum en karlarnir flýta sér glorhungraðir til sjávar.  Skiptin endurtaka sig síðan enn einu sinni áður en sumarið er komið.

En þvílík barátta fyrir lífinu.  Að horfa á þetta sem fyrirmynd hinnar óeigingjörnu baráttu okkar fyrir því lífi (Jóh 1.4) sem er í Guði, var hreint stórkostlegt.  Hvernig karlarnir hópuðu sig saman sem einn líkami gegn stórhríðinni: við munum þrauka vegna þess að við myndum þykkt teppi, risastóra brynju.  Einstaklingarnir munu deyja vegna þess að þeir njóta ekki verndar hinna.  Og þegar óvinurinn sækir að, hópa sig dýrin saman, og eins og alltaf falla dýrin sem sækja í einsemdina – treysta á eigin mátt – fylgja ekki leiðtoganum.  Og pörunardansinn: hin algera samvinna manns og konu á öllum sviðum, þar sem þau dansa uns allar hreyfingar eru í fullkomnum takti.  Í miskunarlausu umhverfi getur hver röng hreyfing þýtt dauða fyrir hið nýja líf sem fæddist hjá þeim.  (Þekkjum við ekki öll dæmi þessa?)

Við sem höfum barist svona fyrir lífinu okkar sjálfra og annarra ættum að kannast við þessa baráttu, hve erfið hún er en jafnfram hve sigurinn er sætur þegar vel til tekst.  Við sem berjumst í bæn og föstu fyrir fólki sem stendur frammi fyrir frostinu og dauðanum þekkjum hversu banvæn einsemdin er.  Þar sem frostið er svo mikið að sjálfur vindurinn frýs, þar og vegna þessarar baráttu okkar klekjast sífellt fleiri ungar út.  Og við áttum okkur á því að það erum ekki við sem skiptum öllu máli heldur Guð ... og lífið sjálft.  Og einhverntíman yfirgefa ungarnir foreldrana og hefja sjálfir lífsins dans og við þökkum Guði fyrir þá náð sem Hann hefur auðsýnt – enn á ný.

Athugasemdir

[Rósa Aðalsteinsdóttir, 27.1.2008 kl. 21:04]

Sæll Ragnar. Kærar þakkir fyrir frábæran pistill. Þvílík barátta fyrir lífinu hjá mörgæsinni. Allt sköpunarverk Guðs er vel ígrundað og stórkostlegt. Guð blessi þig og fjölskylduna

[Guðrún Sæmundsdóttir, 28.1.2008 kl. 06:34]

Frábær pistill hjá þér, Guð er stórkostlegur og sköpunin algjört kraftaverk

[Mofi, 28.1.2008 kl. 14:15]

Óneitanlega stórkostleg dýr, svo augljóslega hönnuð!

[Sædís Ósk Harðardóttir, 28.1.2008 kl. 22:17]

Frábær pistill, þarf að sjá þessa mynd

[Sigvarður Hans Ísleifsson, 4.2.2008 kl. 10:18]

Þau eru vel hönnuð af Skaparanum:)

[Ragnar Kristján Gestsson, 7.2.2008 kl. 06:26]

Þakka ykkur innlitin, síðan notaði Hollywood hugmyndina í Happy Feet en þar skemmir hún alla pælinguna með egóisma Muldra, hann segir vinkonunni að eiga sig, hann þurfi tíma fyrir sjálfan sig og allt þetta sálfræðiþvaður.  Við ættum frekar að læra af dýrunum en að ljá þeim okkar orð í munn.