Skuldbinding, hvað á það að þýða?

Það var frétt í sjónvarpsfréttunum á jóladag sem kveikti áhuga minn.  Þar var sagt frá munkunum í klaustri Boðunar Drottins á Kollaleiru við Reyðarfjörð.  Þeir voru búnir að koma auga á að íslendingar hugsa meira um jólasveina og snjókarla á jólunum en fæðingu frelsarans.   AHA!!  Glöggt er gests augað.  Ég hef reyndar aldrei heyrt um þessa reglu Kapuzina en hún mun kennd við heilagan Franz frá Assisi.
Munkarnir sögðu íslendinga vingjarnlega og almennt forvitna um klausturlífið og bróðir Davíð Tencer fræddi okkur áhorfendur um að jólahaldið í klaustrinu miðast eingöngu við að halda uppá fæðingu Krists.  Hann segir að stærsti munurinn á trúarlífi íslendinga og slóvaka væri hve sjaldan þeir fyrrnefndu kæmu til kirkju og bætti við: „Margir eru trúaðir en bara persónulega trúaðir svona eins og þeir segi: Ég er trúaður og trúi eins og mér finnst gott að trúa ...“
Þetta kveikti einmitt í mér og er einmitt eitthvað sem ég hef velt vöngum yfir, einstaklingshyggjan og trúin.  Afskaplega margir vilja smíða sér sína eigin trú, sitt eigið trúarkerfi sem er þá sniðið að þeirra eigin hugmyndum um lífið og tilveruna, svona designed faith.  Þá er tekið gospel með smá af ásatrúarsvalli og dash af jóga + soaking (=joking?) og skreytt með persónulegu nirvana á toppnum.  Þetta er tekið inn í vægum skömmtum - eftir löngun og þörf hverju sinni sem oftar en ekki tengist fjarlægð frá útborgunardegi.  T.d. er sungið um frelsi en það síðan ekki skilgreint neitt nákvæmlega, frelsi frá hverju og til hvers.  Að sjálfsögðu öðlast þeir sem trúa og fylgja Jesú frelsi eins og fullt af fólki getur borið vitni um í eigin lífi - ég sjálfur meðtalinn.  En orð eins og skuldbinding, hvernig stendur þessarri einstaklingshyggju, hvernig förum við að því að axla okkar kross og fylgja Honum ef bara smá hluti að því sem Hann segir hentar okkur?  Ég þjóna í kirkju og veit hve erfitt það er að fá fólk til að gefa tíma sinn fyrir þennan Krist sem það lofar og dýrkar.  Stundum finnst mér fólk skuldbundnara uppáhalds sjónvarpsþættinum sínum en Kristi.  Hvað þýða orð í dag eins og skulbinding og sameiginleg ábyrgð?  Ég held að ég hafi aldrei fengið meiri festu og öryggi inn í mitt líf en þegar ég tók þessa ákvörðun: að láta mitt já vera já og orð mitt standa.  Þannig kemur Jesú fram við mig, ég trúi því að þannig vilji Hann að við komum fram við aðra.

Athugasemdir

[Rósa Aðalsteinsdóttir, 14.1.2008 kl. 19:31]

Sæll og blessaður.

Búin að skrifa í gestabókina þína. Ég er búin að kveikja líka hver þú ert. Er ég ekki bara dugleg?  Guð blessi ykkur.

[Guðrún Markúsdóttir, 14.1.2008 kl. 22:15]

Gott hjá þér.

Greinilegt að þið Rósa hafið sama útlitshönnuðinn!

[Sigvarður Hans Ísleifsson, 17.1.2008 kl. 08:48]

Það er margt til í þessu en geta má þess að 11 spors bænin í aa er eftir Heilagan Franz eins og hann var kallaður. En að vera kaólikki og munkur í þokkabót er þungbyrði að bera, að vera sífellt að minna sig á hversu mikill syndari maður er. En samt virðingarvert að þessir menn hafa helgað líf sitt Guði en þurfa að losna undan fordæmingu.

Reyndar þetta með trúnna, að þá eru Íslendingar frægir fyrir að fikta við allt kukl sem þeir geta komið nálægt og verða

brjálaðir ef þeim er bent á að þetta sé synd og saka kristna menn um að vera óumburðarlyndir og dómharðir. Þegar Kristi

er ýtt til hliðar að þá magnast siðleysið og ástandið í dag er bara að gefa það í skyn að við lifum á síðustu tímum.. 

Kærleikur flestra mun kólna... þess vegna er það eins og þú segir að fólk er farið að hafa meiri áhuga á sjónvarpinu

en að sinna trúnni. Sem betur fer að þá horfir maður eiginlega alldrei á þetta rusl nema þegar það er fótbolti eða

eitthvað skemmtilegt á skjánnum og stundum ómega. En varðandi ábyrgðina gagnvart því að vera Kristinn að þá er gjald

sem við verðum að greiða og ábyrgð sem við fáum í líf okkar. En flestir vilja bara heyra velmegunarboðskap

sem kitlar á þeim eyrun og sjaldan heyrir maður í dag predikað um irðun og að fólk þurfi að breytast. Sjaldan heyrir maður

talað um óvininn í kirkjunum í dag... Það þarf að fara salta kirkjuna betur svo hún hafi áhrif og meiri kraft til að breyta

lífum fólks... 

[Rósa Aðalsteinsdóttir, 17.1.2008 kl. 14:23]

Sæl öll. Við Ragnar tökum okkur vel út í mynd.  Meira að segja Guðrún vinkona er búin að taka eftir þessu en þetta er nú ekki mynd af mér, svona í alvöru og verður gerð bragabót á því þegar ég fer út fyrir sveitina mína vegna vegabréfs sem er útrunnið. Ragnar ég skrifaði nýlega í gestabókina þína. Guð blessi þig og takk fyrir að heimsækja okkur á heimasíðu Hvítasunnukirkjunnar á Vopnafirði. Friðarkveðjur.

[Ragnar Kristján Gestsson, 20.1.2008 kl. 15:39]

Já, gaman að heyra frá ykkur, við Rósa erum miklir bardagamenn trúarinnar . Myndin af mér er reyndar frá því að ég tók þátt í kvikmynd (statisti) um trúarhetjuna svissnesku Arnold Winkelried. Myndin heitir á íslensku „Hetjur deyja á annan veg" og það stendur á okkur hjónum að þýða hana og koma henni í kvikmyndahús. Þrususpennandi mynd og enn meira spennandi verkefni að þýða hana og eitthvað sem við ráðumst líklega í í sumar.

Þér Sigvarður er ég hjartanlega sammála, einn aðalvandi kirkjunnar í dag er einmitt velmegunin og útvötnunin. Las einmitt í morgunstundinni í morgun Post. 24.25 þar sem segir af Páli ræða við Felix landstjóra um veginn og „er hann ræddi um réttlæti, sjálfsögun og komandi dóm" varð Felix dauðhræddur og sendi hann burt. Þá er betra að heyra að allt sé bara í stakasta lagi. Mikla ábyrgð bera hirðarnir.

[Ragnar Kristján Gestsson, 22.1.2008 kl. 07:42]

Ég hef verið að velta fyrir mér, Sigvarður, því sem þú sagðir um munkana og syndameðvitundina: einhverstaðar hefur þú rétt fyrir þér um kaþólskuna (það er einmitt sagt um þá að þeir hafi Krist ennþá fastan á krossinum) en nú taka munkarnir sig einmitt út úr venjulegu lífi og lifa fyrir Krists. Án þess að þekkja nákvæmlega til myndi ég m.a.s. ætla að þeirra líf væri þóknanlegra Guði en líf okkar flestra. Las í morgunstund 1Pétr 2.21-22: „Því að Kristur leið einnig fyrir yður og lét yður eftir fyrirmynd, til þess að þér skylduð feta í hans fótspor. „Hann drýgði ekki synd og svik voru ekki fundin í hans munni."  Sumsé eigum við ekki að drýgja synd - syndlaust líferni er also til: ég er mér mjög meðvitaður yfir því að þetta tekst mér ekki nema ég sé algerlega uppá Hann kominn og þó hef ég skorið á ýmsa þá þætti sem ég hef fundið að trufla samband mitt við Hann. 

[Sigvarður Hans Ísleifsson, 26.1.2008 kl. 14:15]

Þeir stæðu okkur langtum framar ef náðin myndi opinberast þeim, en þeir eru trúir í því að helga sig Guði og það er það sem þetta snýst um, helgun og vera salt jarðar fyrir Jesú:)

[Guðrún Sæmundsdóttir, 26.1.2008 kl. 15:00]

Velkominn á bloggið Ragnar, það eru góð skrifin þín og ég hlakka til að fylgjast með þér