Vox populi um trúnaðarbrest.

Erfitt finnst mér að hugsa til þess að trúnaður sr. Bjarna sé almennt hálfgildur eða að hann skuli yfirhöfuð þurfa að velta vöngum yfir því hvort nauðsyn sé að þegja yfir trúnaðarupplýsingum.  Hér er ég samt í ákv. dilemmu því ég er sjálfur í mínu starfi bundinn trúnaði um upplýsingar sem ég fæ.  Gagnvart upplýsingum sem ég afla í mínu starfi beygi ég mig undir tilkynningarskylduna (aldrei hefur þó reynt á þetta).  Á sama tíma held ég að það sé mjög mikilvægt að til sé stofnun þar sem brotamenn geti leitað til og fengið áheyrn ÁN þess að eiga það á hættu að það sé á allra vitorði.  Hversu slæmur sem glæpurinn er hefur þetta fólk líka mannréttindi.  Er raunar merkilegt að þurfi að árétta þetta.

Hér snýst því málið EKKI um hvort barnavernd sé nauðsynleg eða hvort misnotkun barna sé eitthvað annað en hræðilegur verknaður.  Málið snýst um það hvort prestar geti haldið trausti þeirra sem leita til þeirra eða eins og sr. Bjarni orðar það: hvort hafi orðið trúnaðarbrestur milli presta og þjóðar.  Hvort færi maður þá frekar til sr. Bjarna eða sr. Geirs?

„Nú þarf Geir Waage að hætta“